نيايش، درمان جنبه هاي مخرب تمدن غرب (الکسيس کارل)

در قرن حاضر، دانشمندان و متفکران بطور گسترده و بيشتر درباره نماز و نيايش بحث مي‏کنند و سخن از نيايش، ارتباط معنوي با خدا و دعا و. بر زبان مي‏آورند. آنان خود اذعان مي‏کنند که نيايش مي‏کنند، نماز مي‏خوانند و در مشکلات زندگي چنگ به ريسمان محکم دعا مي‏زنند. روانشناسان، امروز به اين نتيجه رسيده اند که توجه به خدا و نماز و دعا، موجب رفع بسياري از گرفتاريها و درمان امراض مي‏گردد. بسياري از مرضها در محيطهايي که دعا و نيايش در آن جا وجود دارد، رخنه نمي‏کند. آنها از درمان بيماراني که مأيوس و نوميدند و قدرت تطبيق و سازگاري اجتماعي را از دست داده اند، درمانده مي‏شوند، از اين رو، به اين بيماران توصيه مي‏کنند که به معابد رفته و دعا و نيايش کنند، زيرا روح بي‏قرار و متلاطم سرانجام بايد به چيزي دل بندد و به اصل و مبدأ تعلق گيرد و زندگي بر او سخت و در کامش تلخ و غير قابل تحمل خواهد بود.

دکتر الکسيس کارل براي درمان جنبه هاي مخرب تمدن جديد راهي نمي‏يابد و مي‏گويد: «اين تمدن جديد و صنايع و اختراعات روزافزون، با طبيعت زندگي ما، سازشي ندارد و به همين جهت است که هر روز و هر سال بر تعداد بيماريها و مخاطرات زندگي افزوده مي‏شود و ما که خود را، به وجود آورنده ي تمدن جديد مي‏شماريم نمي‏توانيم راهي براي اصلاح يا بهبود آن پيدا کنيم».[1] .

 

اوج بندگی زندگي ,تمدن ,نيايش ,درمان ,مي‏کنند ,نماز ,تمدن جديد ,مخرب تمدن ,درمان جنبه ,الکسيس کارل منبع