به دنبال دستور نماز خوف در آیه 102 سوره نساء و لزوم به پاداشتن نماز حتى در حال جنگ، در این آیه میفرماید: «فَإِذا قَضَیْتُمُ الصَّلاةَ فَاذْکُرُوا اللَّهَ قِیاماً وَ قُعُوداً وَ عَلى جُنُوبِکُمْ فَإِذَا اطْمَأْنَنْتُمْ فَأَقیمُوا الصَّلاةَ إِنَّ الصَّلاةَ کانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنینَ کِتاباً مَوْقُوتاً»؛[1] و هنگامى که نماز را به پایان رساندید، خدا را یاد کنید ایستاده، نشسته، و در حالىکه به پهلو خوابیدهاید! و هر گاه آرامش یافتید (و حالت ترس زایل گشت)، نماز را (به طور معمول) انجام دهید؛ زیرا نماز، وظیفه ثابت و معیّنى براى مؤمنان است.
اوج بندگی
نماز ,الصَّلاةَ ,سوره نساء
منبع
درباره این سایت