در ارتباط با معنای «اوّابین» و «اوّاب» که بارها در قرآن تکرار شده است،[1] راغب اصفهانی میگوید: «الأوَّاب کالتوّاب، و هو الراجع إلى الله تعالى بترک المعاصی و فعل الطاعات»؛[2] «اوّاب» مانند «تواب»، بازگشت به سوی خدا است، با ترک نمودن گناهان. بر اساس این معنا، «اوّابین» جمع «اوّاب» است، به معنای بازگشت کنندگان به حق تعالی.
اوج بندگی
است، ,«اوّاب»
منبع
اشتراک گذاری در تلگرام
درباره این سایت